Ik als kind had weinig last van mijzelf, maar mijn ouders en mijn twee zusjes dachten daar wel iets anders over.

Met name in de pubertijd leefde ik vooral mijn eigen leven. Daar hoorde onder andere bij dat ik op drie verschillende middelbare scholen heb gezeten en ook het nodige heb uitgeprobeerd.

Ik voelde me wel altijd wat anders dan anderen maar had er niet echt last van.

Pas toen de tijd kwam van het vormen van groepjes, werd het wel wat meer duidelijk dat ik wat anders in het leven sta dan veel anderen.

Mijn ouders vonden het ingewikkeld om met mij om te gaan, daardoor was er een tijd lang weinig verbinding binnen het gezin.

Als ik terug kijk was het fijn geweest als wij als gezin waren bijgestaan door een kinder/ gezinscoach die zowel mij als mijn ouders tools had kunnen geven opdat we meer

begrip en acceptatie naar elkaar hadden.

Wat ik mezelf onbewust heb aangeleerd, is blijf wie je bent en sta voor wat je vindt en doet, ook al is het awkward of shameful.

Voor mij was dit vanzelfsprekend, maar helaas geldt dit niet voor iedereen. Veel mensen vinden en vonden dat soms ook lastig om mee om te gaan.

Gebeurtenissen en eigenschappen zijn zoals ze zijn, er is altijd een keuze hoe je er mee om kunt gaan. Ook al voelt dat wellicht niet altijd zo.

Mijn passie is dan ook kinderen/ jongeren en hun ouders te helpen in balans te zijn in deze lastige maar ongelooflijke interessante wereld. Het leven bestaat uit ervaringen.

Sommige leuke en sommige minder leuke levenslessen. Met beide dienen we echter om te kunnen gaan.