Als kind had ik zelf weinig last van wie ik was, maar mijn ouders en twee zusjes dachten daar duidelijk anders over.

Vooral in mijn puberteit leefde ik mijn eigen leven. Dat betekende onder andere dat ik op drie verschillende middelbare scholen heb gezeten en van alles heb uitgeprobeerd.

Ik voelde me vaak net even anders dan anderen, maar dat stoorde me niet echt. Toch werd het tijdens de periode van vriendengroepjes vormen wel duidelijk dat ik anders in het leven stond dan de meeste mensen om me heen.

Mijn ouders vonden het moeilijk om met mij om te gaan, wat zorgde voor een tijd waarin er weinig verbinding was binnen ons gezin.

Als ik nu terugkijk, had ik het fijn gevonden als wij als gezin ondersteuning hadden gehad van een kinder- of gezinscoach. Iemand die zowel mij als mijn ouders handvatten had kunnen geven om meer begrip en acceptatie naar elkaar te leren.

Wat ik door de jaren heen onbewust heb geleerd, is om trouw te blijven aan mezelf. Blijf staan voor wie je bent en wat je vindt, ook als dat soms akward of shamefull voelt.

Voor mij is dat altijd vanzelfsprekend geweest, maar ik weet dat dit voor veel anderen niet zo is. Niet iedereen weet hoe hiermee om te gaan, en dat kan soms lastig zijn.

Gebeurtenissen en eigenschappen zijn zoals ze zijn. Wat wél in onze handen ligt, is hoe we ermee omgaan. Ook al voelt dat niet altijd zo, er is altijd een keuze.

Mijn passie is dan ook om kinderen, jongeren én hun ouders te begeleiden naar meer balans in deze vaak ingewikkelde, maar tegelijkertijd fascinerende wereld. Het leven draait om ervaringen.

Sommige zijn leuk en andere minder prettig, maar beide leren ons waardevolle lessen. Het is aan ons om hier op een gezonde manier mee om te gaan.